Zaczym podam moją magiczną (chodź krótką) receptę na samodzielność dziecka opowiem krótką historię.

Jeszcze pół roku temu na myśl o żłobku dostawałam białej gorączki. Nie wiem czy bardziej się bałam tego czy Michaś nie da sobie rady, czy opiekunki. Syn kompletnie nie potrafił się sam bawić, nie można było zająć się czymkolwiek innym dłużej niż 5 min. Jedzenie to prawdziwa katastrofa, pół dnia chodziłam za nim i próbowałam go nakarmić. Jednego dnia lubił mamy zupę, a innego słoiczek, zawsze musiałam mieć pod ręką kilka dań. Zasypianie, tylko i wyłącznie przy cycku mamy, w łóżku rodziców OFKORS! I długo by tak wymieniać…

Na szczęście obyło się bez żłobka natomiast Michaś 2-3 dni w tygodniu siedzi z dziadkiem. I wiecie, co? Sam zasypia w łóżeczku, je wszystko bez mruknięcia, słucha dziadka i pięknie sam się bawi!

Nie dowierzałam jak to możliwe i wtedy trafiłam na rysunek z krótkim dialogiem:

- Jak Ty to robisz, że Twoje dziecko jest tak samodzielne?

- Pozwalam mu.

I to chyba recepta na samodzielność dziecka… pozwolić mu. Nasze dzieci wbrew naszym wyobrażeniom są naprawdę samodzielne. Wystarczy im pozwolić popełniać błędy i uczyć się nowych rzeczy. Miłość do dziecka nie usprawiedliwia wyręczania go we wszystkim. Czasami lepiej odciąć pępowinę i „wysłać w świat”. Żłobek, przedszkole, niania, czy dziadkowie to może być dobre rozwiązanie dla dziecka i dla nas.

Dziecko trzeba wspierać, ale też pozostawić mu przestrzeń do nauki nowych rzeczy i popełniania błędów. Co o Tym myślicie?

A jakie są Wasze sposoby na samodzielność dziecka?

Michaś ma na sobie:

Komplet - Monello

Buty - Pepco

Pozdrawiam

Madame B